کد مطلب:12411 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

فرض كنيد شخصي پولدار است وبسيار خير است ومدرسه،مسجد وچيزهاي زياد ديگري ساخته است ولي تجملات را هم دوست دارد آيا اين اشكالي دارد؟

در فرهنگ اسلامي ، تجمل گرايي چندان مورد تأكيد و قبول نيست وچه بسا اين امر موجب تعلق و دلبستگي به دنيا شده و اين دلبستگي خود به خود عواقبي را براي مؤمن در پي دارد.بطور كلي محيط پيرامون انسان موجب شكل دهي به روح انسان شده ود رانسان تأثير به سزائي دارد لذا مؤمنين با يد محيط خود را بگونه اي بيارايند كه دعوت به توحيد ومظاهر الهي درآن نمايان باشد. در اين مورد قضيه اي از زندگي پيامبرگرامي اسلامص نقل شده كه در يكي از سفرهاي پبامبر گرامي اسلام حضرت فاظمهس دستبند، گردنبند و دو گوشواره و پرده اي را برايدرب خانه خود تهيه فرمودند، پس از مراجعت پيامبرص ومشاهده آنها، از ديدن آنها نارحت شد،به مسجد رفته وبه منبر رفتند حضرت فاطمهس با ديدن اين وضعيت، دستبند، گردن بند،گوشواره ها و آن پرده را به نزد پيامبر گرامي اسلام فرستاد تا آنها را درراه خدا صرف نمايند. پيامبر گرامي اسلام نيز با ديدن آنها وعمل حضرت فاطمهس سه بار فرمودند : پدرش فدايش، دنيا از محمد وخاندان او نيست و چنانچه دنيا در پيش خدا به اندازة بال مگسي ارزش داشت، شربتي از آب به كافري نمي داد1

البته نبايد فراموش كرد كه حق تعالي اگر نعمت هايي به انسان داده بايد ازآنها استفاده نموده وخانواده خود را در رفاه وآسايش قرار دهد و بگونه اي باشد كه نعمتهايي كه خداوند به او داده آشكار و نمايان باشد در حديث است كه : ان الله يحب أن يري اثر نعمته علي عبده2 يعني خداوند دوست دارد اثر ونشانه نعمت خود را درعبد خود ببيند.

درضمن نبايد فراموش كرد كه سخاوتمندي نيز از فضائلي است كه در ثروتمندان كمتر وجود دارد و وجود چنين صفتي در فرد مورد نظر قابل تحسين است وخود نشان عدم دلبستگي به مال دنيا است.

با همه آنچه گفتيم ما نمي توانيم تجمل گرايي واشرافيگري را براي يك شخص معين كنيم چه بسا براي يك فرد داشتن وسائل وامكاناتي فراتر از شأن او باشد وبراي او تجمل محسوب شود وبراي فرد ديگري اينگونه نباشد.



(1) فرازهايي از زندگاني حضرت فاطمه زهرا وزينب كبري،ص13،نوشته حجه الاسلام هاشم رسولي محلاتي

(2) ميزان الحكمه،ج10،صفحه 115